کد مطلب:79 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:313
احکام طلاق
(مـسـاله 2507) مردی كه زن خود را طلاق می دهد, باید بالغ وعاقل باشد, و به اختیار خود طلاق دهـد, و اگـر او را مـجـبور كنند كه زنش را طلاق دهد, طلاق باطل است , و نیز باید قصد طلاق داشته باشد, پس اگر صیغه طلاق را به شوخی بگویدصحیح نیست .
(مساله 2508) زن باید در وقت طلاق از خون حیض ونفاس پاك باشد, و شوهرش در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد.
و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته می شود.
(مساله 2509) طلاق دادن زن در حال حیض یانفاس در سه صورت صحیح است : اول -آن كه شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیكی نكرده باشد.
دوم -آن كـه مـعـلوم باشد آبستن است , و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حیض طلاقش بدهد, بعد بفهمد آبستن بوده , احتیاط مستحب آن است كه دوباره او را طلاق دهد ولی قبل از طلاق دوم با او معامله زن و شوهری ننماید.
سوم -آن كه مرد بواسطه غایب بودن , نتواند بفهمد كه زن از خون حیض یانفاس پاك است یا نه .
(مساله 2510) اگر زن را از خون حیض پاك بداند و طلاقش دهد, بعد معلوم شودكه موقع طلاق در حال حیض بوده , طلاق باطل است .
و اگر او را در حیض بداند وطلاقش دهد, بعد معلوم شود پاك بوده , طلاق صحیح است .
(مساله 2511) كسی كه می داند زنش در حال حیض یا نفاس است , اگر غایب شود- مثلا مسافرت كـنـد - وبـخواهد او را طلاق دهد, باید تا مدتی كه معمولا زن ازحیض یا نفاس پاك می شود صبر كند, و بعد طلاق دهد.
(مساله 2512) اگر مردی كه غایب است , بخواهد زن خود را طلاق دهد, چنانچه بتواند اطلاع پیدا كـنـد كـه زن او در حـال حـیض یا نفاس است یا نه , اگر چه اطلاع او ازروی عادت حیض زن , یا نـشانه های دیگری باشد كه در شرع معین شده , باید تامدتی كه معمولا زنان از حیض یا نفاس پاك می شوند صبر كند.
(مـساله 2513) اگر با عیالش كه از خون حیض ونفاس پاك است , نزدیكی كند وبخواهد طلاقش دهـد, باید صبر كند تا دوباره حیض ببیند و پاك شود, و همچنین اگر در حال حیض یا نفاس با او نزدیكی كند, نمی تواند در پاكی بعد از آن حیض یانفاس او را طلاق دهد, اگر چه در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد, ولی زنی را كه نه سالش تمام نشده , یا آبستن است , یا این كه یائسه شده , اگر بعد از نزدیكی طلاق دهند اشكال ندارد.
(مـسـالـه 2514) اگـر بـا زنـی كه از خون حیض ونفاس پاك است نزدیكی كند, و درهمان پاكی طلاقش دهد, چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده , بنابراحتیاط مستحب دوباره او را طلاق دهد.
(مـسـالـه 2515) اگـر بـا زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند ومسافرت نماید, چـنـانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد, باید بقدری كه زن معمولابعد از آن پاكی خون می بیند و دوباره پاك می شود, صبر كند و بنابر احتیاط واجب این مدت كمتر از یك ماه نباشد.
(مساله 2516) اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطه اصل خلقت یا مرضی حیض نمی بیند طلاق دهـد, بـاید از وقتی كه با او نزدیكی كرده تا سه ماه از جماع با اوخودداری نماید, و بعد او را طلاق دهد.
(مساله 2517) طلاق باید به صیغه عربی صحیح به كلمه طالق خوانده شود, و دومرد عادل آن را بشنوند, و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد, باید بگوید: (زوجتی فاطمه طالق ) یعنی : زن من فاطمه رها است .
و اگر دیگری را وكیل كند, وكیل باید بگوید: (زوجه موكلی فاطمه طالق ).
(مـساله 2518) زنی كه متعه شده , مثلا یك ماهه یا یك ساله او را عقد كرده اندطلاق ندارد, و رها شدن او به این است كه مدتش تمام شود, یا مرد مدت را به اوببخشد, به این ترتیب كه بگوید: مدت را به تو بخشیدم .
و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حیض لازم نیست .
عده طلاق (مساله 2519) زنی كه نه سالش تمام نشده و نیز زن یائسه عده ندارد, یعنی : اگرچه شوهرش با او نزدیكی كرده باشد, بعد از طلاق می تواند فورا شوهر كند.
(مـسـالـه 2520) زنـی كـه نـه سـالش تمام شده و یائسه نیست , و شوهرش با او نزدیكی كند اگر طـلاقش دهد, بعد از طلاق باید عده نگهدارد یعنی : بعد از آن كه در پاكی طلاقش داد, ومقداری هر چند كم باشد بعد از طلاق پاك بود, بقدری صبر كند كه دو بار حیض ببیند و پاك شود, وهمین كـه حیض سوم را دید عده او تمام می شود ومی تواند شوهر كند, ولی اگر بعد از عقد با او نزدیكی نكرده باشد و طلاقش بدهدعده ندارد یعنی : می تواند بعد از طلاق فورا شوهر كند.
(مـسـالـه 2521) زنـی كـه حـیض نمی بیند, اگر در سن زنانی باشد كه حیض می بینند,چنانچه شوهرش او را طلاق دهد,باید بعد از طلاق سه ماه عده نگهدارد .
(مساله 2522) زنی كه عده او سه ماه است , اگر اول ماه طلاقش بدهند, باید سه ماه هلالی یعنی : از موقعی كه ماه دیده می شود, تا سه ماه عده نگهدارد.
و اگر در بین ماه طلاقش بدهند, باید باقی مـاه را بـا دو مـاه بعد از آن , و نیز كسری ماه اول را از ماه چهارم عده نگهدارد تا سه ماه تمام شود, مثلا اگر غروب روز بیستم ماه طلاقش بدهند, و آن ماه بیست ونه روز باشد, باید نه روز باقی ماه را با دو ماه بعد از آن وبیست روز از ماه چهارم عده نگهدارد, و احتیاط مستحب آن است كه از ماه چهارم بیست و یك روز عده نگهدارد, تا با مقداری كه از ماه اول عده نگهداشته سی روزشود.
(مساله 2523) اگر زن آبستن را كه حملش از شوهرش است طلاق دهند, عده اش تا دنیا آمدن , یا سـقـط شـدن بچه او است , بنابراین اگر مثلا یك ساعت بعد از طلاق بچه او به دنیا بیاید, عده اش تـمام می شود, و اگر حمل از شوهرش نباشد خواه از زناباشد یا از شبهه , به وضع حمل عده طلاق تمام نمی شود, بلی عده وطی به شبهه به وضع حمل تمام می شود, و زنا عده ندارد.
(مساله 2524) زنی كه نه سالش تمام شده و یائسه نیست , اگر متعه شود مثلا یك ماهه یا یك ساله شـوهـر كـند, چنانچه شوهرش با او نزدیكی نماید, و مدت آن زن تمام شود, یا شوهر مدت را به او ببخشد, باید عده نگهدارد, پس اگر حیض می بیند, واجب است به مقدار دو حیض عده نگهدارد, و اگـر حیض نمی بیند, بایدچهل وپنج روز از شوهر كردن خودداری نماید و اگر آبستن باشد بنابر احتیاط لازم هر كدام از زائیدن و چهل و پنج روز را كه بیشتر است عده قرار دهد.
(مـسـالـه 2525) ابتدای عده طلاق از موقعی است كه خواندن صیغه طلاق تمام می شود, چه زن بداند طلاقش داده اند, یا نداند, پس اگر بعد از تمام شدن عده بفهمد كه او را طلاق داده اند, لازم نیست دوباره عده نگهدارد.
عده زنی كه شوهرش مرده (مـسـالـه 2526) زنـی كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد, باید چهار ماه و ده روز عده نگهدارد یـعـنی : از شوهر كردن خودداری نماید, اگرچه یائسه یا متعه باشد, یاشوهرش با اونزدیكی نكرده بـاشد, و اگر آبستن باشد, باید تا موقع وضع حمل عده نگهدارد.
ولی اگر پیش از گذشتن چهار مـاه و ده روز, بـچـه اش بدنیا بیاید باید تا چهارماه و ده روز پس از مرگ شوهرش صبر كند, و این عده را عده وفات می گویند.
(مـسـالـه 2527) زنـی كـه در عـده وفـات می باشد, حرام است لباس الوان بپوشد وسرمه بكشد, وهمچنین كارهای دیگری كه زینت حساب شود, بر او حرام می باشد.
(مـسـالـه 2528) اگر زن یقین كند كه شوهرش مرده , و بعد از تمام شدن عده وفات شوهر كند, چـنـانچه معلوم شود شوهر او بعدا مرده است , باید از شوهر دوم جداشود, و در صورتی كه آبستن بـاشد به مقداری كه در عده طلاق گفته شد یعنی : تاموقع زاییدن برای شوهر دوم عده طلاق , و بعد برای شوهر اول عده وفات نگهدارد, و اگر آبستن نباشد, برای شوهر اول عده وفات وبعد برای شـوهـر دوم عـده طـلاق نگهدارد, و ابتدای عده وفات را از موقعی كه خبر صحیح وفات شوهر به اورسیده قرار دهد.
(مساله 2529) ابتدای عده وفات از موقعی است , كه زن از مرگ شوهر مطلع شود.
(مساله 2530) اگر زن بگوید عده ام تمام شده , با دو شرط از او قبول می شود: اول -آن كه مورد تهمت نباشد.
دوم -آن كـه از طـلاق یا مردن شوهر بقدری گذشته باشد كه در آن مدت تمام شدن عده ممكن باشد.
طلاق بائن و طلاق رجعی (مـسـاله 2531) طلاق بائن آن است كه بعد از طلاق , مرد حق ندارد به زن خود رجوع كند یعنی : نمی تواند بدون عقد او را به زنی قبول نماید, وآن بر پنج قسم است : اول - طلاق زنی كه نه سالش تمام نشده باشد.
دوم - طلاق زنی كه یائسه باشد.
سوم - طلاق زنی كه شوهرش بعد از عقد با او نزدیكی نكرده باشد.
چهارم - طلاق سوم زنی كه او را سه دفعه طلاق داده اند.
پنجم -طلاق خلع ومبارات .
واحكام اینها بعدا گفته خواهد شد, و غیر اینهاطلاق رجعی است , كه بعد از طلاق تا وقتی زن در عده است ,مردمی تواند به او رجوع نماید.
(مـساله 2532) كسی كه زنش را طلاق رجعی داده , حرام است او را از خانه ای كه موقع طلاق در آن خانه بوده بیرون كند, ولی در بعضی از مواقع كه در كتابهای مفصل گفته شده , و از جمله آنها فحاشی و رفت وآمد با اجانب است , بیرون كردن او اشكال ندارد,و نیز حرام است زن برای كارهای غیر لازم از آن خانه بیرون برود.
(مساله 2508) زن باید در وقت طلاق از خون حیض ونفاس پاك باشد, و شوهرش در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد.
و تفصیل این دو شرط در مسائل آینده گفته می شود.
(مساله 2509) طلاق دادن زن در حال حیض یانفاس در سه صورت صحیح است : اول -آن كه شوهرش بعد از ازدواج با او نزدیكی نكرده باشد.
دوم -آن كـه مـعـلوم باشد آبستن است , و اگر معلوم نباشد و شوهر در حال حیض طلاقش بدهد, بعد بفهمد آبستن بوده , احتیاط مستحب آن است كه دوباره او را طلاق دهد ولی قبل از طلاق دوم با او معامله زن و شوهری ننماید.
سوم -آن كه مرد بواسطه غایب بودن , نتواند بفهمد كه زن از خون حیض یانفاس پاك است یا نه .
(مساله 2510) اگر زن را از خون حیض پاك بداند و طلاقش دهد, بعد معلوم شودكه موقع طلاق در حال حیض بوده , طلاق باطل است .
و اگر او را در حیض بداند وطلاقش دهد, بعد معلوم شود پاك بوده , طلاق صحیح است .
(مساله 2511) كسی كه می داند زنش در حال حیض یا نفاس است , اگر غایب شود- مثلا مسافرت كـنـد - وبـخواهد او را طلاق دهد, باید تا مدتی كه معمولا زن ازحیض یا نفاس پاك می شود صبر كند, و بعد طلاق دهد.
(مساله 2512) اگر مردی كه غایب است , بخواهد زن خود را طلاق دهد, چنانچه بتواند اطلاع پیدا كـنـد كـه زن او در حـال حـیض یا نفاس است یا نه , اگر چه اطلاع او ازروی عادت حیض زن , یا نـشانه های دیگری باشد كه در شرع معین شده , باید تامدتی كه معمولا زنان از حیض یا نفاس پاك می شوند صبر كند.
(مـساله 2513) اگر با عیالش كه از خون حیض ونفاس پاك است , نزدیكی كند وبخواهد طلاقش دهـد, باید صبر كند تا دوباره حیض ببیند و پاك شود, و همچنین اگر در حال حیض یا نفاس با او نزدیكی كند, نمی تواند در پاكی بعد از آن حیض یانفاس او را طلاق دهد, اگر چه در آن پاكی با او نزدیكی نكرده باشد, ولی زنی را كه نه سالش تمام نشده , یا آبستن است , یا این كه یائسه شده , اگر بعد از نزدیكی طلاق دهند اشكال ندارد.
(مـسـالـه 2514) اگـر بـا زنـی كه از خون حیض ونفاس پاك است نزدیكی كند, و درهمان پاكی طلاقش دهد, چنانچه بعد معلوم شود كه موقع طلاق آبستن بوده , بنابراحتیاط مستحب دوباره او را طلاق دهد.
(مـسـالـه 2515) اگـر بـا زنی كه از خون حیض و نفاس پاك است نزدیكی كند ومسافرت نماید, چـنـانچه بخواهد در سفر طلاقش دهد, باید بقدری كه زن معمولابعد از آن پاكی خون می بیند و دوباره پاك می شود, صبر كند و بنابر احتیاط واجب این مدت كمتر از یك ماه نباشد.
(مساله 2516) اگر مرد بخواهد زن خود را كه بواسطه اصل خلقت یا مرضی حیض نمی بیند طلاق دهـد, بـاید از وقتی كه با او نزدیكی كرده تا سه ماه از جماع با اوخودداری نماید, و بعد او را طلاق دهد.
(مساله 2517) طلاق باید به صیغه عربی صحیح به كلمه طالق خوانده شود, و دومرد عادل آن را بشنوند, و اگر خود شوهر بخواهد صیغه طلاق را بخواند و اسم زن او مثلا فاطمه باشد, باید بگوید: (زوجتی فاطمه طالق ) یعنی : زن من فاطمه رها است .
و اگر دیگری را وكیل كند, وكیل باید بگوید: (زوجه موكلی فاطمه طالق ).
(مـساله 2518) زنی كه متعه شده , مثلا یك ماهه یا یك ساله او را عقد كرده اندطلاق ندارد, و رها شدن او به این است كه مدتش تمام شود, یا مرد مدت را به اوببخشد, به این ترتیب كه بگوید: مدت را به تو بخشیدم .
و شاهد گرفتن و پاك بودن زن از حیض لازم نیست .
عده طلاق (مساله 2519) زنی كه نه سالش تمام نشده و نیز زن یائسه عده ندارد, یعنی : اگرچه شوهرش با او نزدیكی كرده باشد, بعد از طلاق می تواند فورا شوهر كند.
(مـسـالـه 2520) زنـی كـه نـه سـالش تمام شده و یائسه نیست , و شوهرش با او نزدیكی كند اگر طـلاقش دهد, بعد از طلاق باید عده نگهدارد یعنی : بعد از آن كه در پاكی طلاقش داد, ومقداری هر چند كم باشد بعد از طلاق پاك بود, بقدری صبر كند كه دو بار حیض ببیند و پاك شود, وهمین كـه حیض سوم را دید عده او تمام می شود ومی تواند شوهر كند, ولی اگر بعد از عقد با او نزدیكی نكرده باشد و طلاقش بدهدعده ندارد یعنی : می تواند بعد از طلاق فورا شوهر كند.
(مـسـالـه 2521) زنـی كـه حـیض نمی بیند, اگر در سن زنانی باشد كه حیض می بینند,چنانچه شوهرش او را طلاق دهد,باید بعد از طلاق سه ماه عده نگهدارد .
(مساله 2522) زنی كه عده او سه ماه است , اگر اول ماه طلاقش بدهند, باید سه ماه هلالی یعنی : از موقعی كه ماه دیده می شود, تا سه ماه عده نگهدارد.
و اگر در بین ماه طلاقش بدهند, باید باقی مـاه را بـا دو مـاه بعد از آن , و نیز كسری ماه اول را از ماه چهارم عده نگهدارد تا سه ماه تمام شود, مثلا اگر غروب روز بیستم ماه طلاقش بدهند, و آن ماه بیست ونه روز باشد, باید نه روز باقی ماه را با دو ماه بعد از آن وبیست روز از ماه چهارم عده نگهدارد, و احتیاط مستحب آن است كه از ماه چهارم بیست و یك روز عده نگهدارد, تا با مقداری كه از ماه اول عده نگهداشته سی روزشود.
(مساله 2523) اگر زن آبستن را كه حملش از شوهرش است طلاق دهند, عده اش تا دنیا آمدن , یا سـقـط شـدن بچه او است , بنابراین اگر مثلا یك ساعت بعد از طلاق بچه او به دنیا بیاید, عده اش تـمام می شود, و اگر حمل از شوهرش نباشد خواه از زناباشد یا از شبهه , به وضع حمل عده طلاق تمام نمی شود, بلی عده وطی به شبهه به وضع حمل تمام می شود, و زنا عده ندارد.
(مساله 2524) زنی كه نه سالش تمام شده و یائسه نیست , اگر متعه شود مثلا یك ماهه یا یك ساله شـوهـر كـند, چنانچه شوهرش با او نزدیكی نماید, و مدت آن زن تمام شود, یا شوهر مدت را به او ببخشد, باید عده نگهدارد, پس اگر حیض می بیند, واجب است به مقدار دو حیض عده نگهدارد, و اگـر حیض نمی بیند, بایدچهل وپنج روز از شوهر كردن خودداری نماید و اگر آبستن باشد بنابر احتیاط لازم هر كدام از زائیدن و چهل و پنج روز را كه بیشتر است عده قرار دهد.
(مـسـالـه 2525) ابتدای عده طلاق از موقعی است كه خواندن صیغه طلاق تمام می شود, چه زن بداند طلاقش داده اند, یا نداند, پس اگر بعد از تمام شدن عده بفهمد كه او را طلاق داده اند, لازم نیست دوباره عده نگهدارد.
عده زنی كه شوهرش مرده (مـسـالـه 2526) زنـی كه شوهرش مرده اگر آبستن نباشد, باید چهار ماه و ده روز عده نگهدارد یـعـنی : از شوهر كردن خودداری نماید, اگرچه یائسه یا متعه باشد, یاشوهرش با اونزدیكی نكرده بـاشد, و اگر آبستن باشد, باید تا موقع وضع حمل عده نگهدارد.
ولی اگر پیش از گذشتن چهار مـاه و ده روز, بـچـه اش بدنیا بیاید باید تا چهارماه و ده روز پس از مرگ شوهرش صبر كند, و این عده را عده وفات می گویند.
(مـسـالـه 2527) زنـی كـه در عـده وفـات می باشد, حرام است لباس الوان بپوشد وسرمه بكشد, وهمچنین كارهای دیگری كه زینت حساب شود, بر او حرام می باشد.
(مـسـالـه 2528) اگر زن یقین كند كه شوهرش مرده , و بعد از تمام شدن عده وفات شوهر كند, چـنـانچه معلوم شود شوهر او بعدا مرده است , باید از شوهر دوم جداشود, و در صورتی كه آبستن بـاشد به مقداری كه در عده طلاق گفته شد یعنی : تاموقع زاییدن برای شوهر دوم عده طلاق , و بعد برای شوهر اول عده وفات نگهدارد, و اگر آبستن نباشد, برای شوهر اول عده وفات وبعد برای شـوهـر دوم عـده طـلاق نگهدارد, و ابتدای عده وفات را از موقعی كه خبر صحیح وفات شوهر به اورسیده قرار دهد.
(مساله 2529) ابتدای عده وفات از موقعی است , كه زن از مرگ شوهر مطلع شود.
(مساله 2530) اگر زن بگوید عده ام تمام شده , با دو شرط از او قبول می شود: اول -آن كه مورد تهمت نباشد.
دوم -آن كـه از طـلاق یا مردن شوهر بقدری گذشته باشد كه در آن مدت تمام شدن عده ممكن باشد.
طلاق بائن و طلاق رجعی (مـسـاله 2531) طلاق بائن آن است كه بعد از طلاق , مرد حق ندارد به زن خود رجوع كند یعنی : نمی تواند بدون عقد او را به زنی قبول نماید, وآن بر پنج قسم است : اول - طلاق زنی كه نه سالش تمام نشده باشد.
دوم - طلاق زنی كه یائسه باشد.
سوم - طلاق زنی كه شوهرش بعد از عقد با او نزدیكی نكرده باشد.
چهارم - طلاق سوم زنی كه او را سه دفعه طلاق داده اند.
پنجم -طلاق خلع ومبارات .
واحكام اینها بعدا گفته خواهد شد, و غیر اینهاطلاق رجعی است , كه بعد از طلاق تا وقتی زن در عده است ,مردمی تواند به او رجوع نماید.
(مـساله 2532) كسی كه زنش را طلاق رجعی داده , حرام است او را از خانه ای كه موقع طلاق در آن خانه بوده بیرون كند, ولی در بعضی از مواقع كه در كتابهای مفصل گفته شده , و از جمله آنها فحاشی و رفت وآمد با اجانب است , بیرون كردن او اشكال ندارد,و نیز حرام است زن برای كارهای غیر لازم از آن خانه بیرون برود.